یک فرد خودنما فقط وقتی به خودنمایی اقدام میکنه که احساس می‌کنه بهشاحتیاج داره... دقیقا وقتی که فکر می‌کنه بقیه اونو به حساب نمی‌آورن یا اونو فرد مهمی‌تلقی نمی‌کنن... پس فرد خودنما اینجاست که تلاش می‌کنه خودشو مهم جلوه بده... تجربه‌های کودکی ما به مقدار زیادی در رفتارهای اکنون ما تاثیر داشته... چرا که فروید میگه 5 سال اول زندگی بسیار مهمه و مابقی فقط نشخوار زندگیه... گاهی اوقات سعی می‌کنیم تجربه‌های خوب کودکیمون رو در بزرگی هم تکرار کنیم. کودکی که بیش از حد مورد توجه والدین و دیگران قرار گرفته الان هم تلاش میکنه سطح توجه رو با خودنمایی از دیگران دریافت کنه.... این مورد معمولا در کودکان و نوجوانان اتفاق می‌افته... یک فرد خودنما معمولا پیش همه خودنمایی نمی‌کنه و فقط پیش کسانی این کار رو انجام می‌ده که می‌خواد تحت تاثیر قرارشون بده... اگه شخصی کسی رو دوست داشته باشه بیشتر تمایل داره که پیش اون خودنمایی کنه و توجهش رو به دست بیاره...